تنها می مانم ای کسانی‌که مأمور دفن من هستید...هرگاه که من مُردم مرا در تابوت سیاهی بگذارید تا همگان بدانند که جز سیاهی در دنیا، چیزی ندیده‌ام. چشمانم، چشمانم‌را باز بگذارید تا بداند که هنوز چشم انتظارم. دهانم، دهانم‌را باز بگذارید تا باور کند که هنوز، ناگفتنی‌ها دارم. دستانم، دستانم‌را باز بگذارید تا ببینند که چیزی باخود نخواهم برد. در تابوت را باز بگذارید تا شاید که بیاید آن‌گاه، صلیبی از یخ بر سر مزارم بگذارید تا با اولین طلوع خورشید، آب گشته، بر خاکم بگرید شما نگریید دیگران نگریند هیچ‌کس نماند
((جالب بود ..مگه نه؟))
