همه ی مداد رنگی ها مشغول بودند...به جز مداد سفید...هیچ کسی به او کار نمی داد...همه می گفتند:{تو به هیچ دردی نمی خوری}...یک شب که مداد رنگی ها...توی سیاهی کاغذ گم شده بودند...مداد سفید تا صبح کار کرد...ماه کشید...مهتاب کشید...و آنقدر ستاره کشید که کوچک وکوچک و کوچک تر شد...صبح توی جعبه ی مداد رنگی...جای خالی او...با هیچ رنگی پر نشد
(( دلگرممون کنید با نظراتتون))
دیروز باز باران با ترانه با گوهرهای فراوان می خورد بر بام خانه ............. . و اما امروز باز باران بی ترانه‘ باز باران ,با تمام بی کسی های شبانه‘ می خورد بر مرد تنها ,می چکد بر فرش خانه‘ باز می اید صدای چک چک غم...باز ماتم من به پشت شیشه ی تنهایی افتاده نمی دانم...نمی فهمم کجای قطره های بی کسی زیباست؟؟؟؟ نمی فهمم, چرا مردم نمی فهمند که ان کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد کجای ذلتش زیباست؟
((نظر بدید نمیمیرید))
بگذار از این روزهای بی تو بگویم. کم کم دارم باور میکنم بی تو باید زندگی کنم و طناب آرزوهایم را از بام آمدنت ببرم .
تو رفتی و من شاعر شدم . چه اهمیتی دارد که شعرهای مرا نمی خواهی یا اصلا مرا نمیخواهی.
تمام ترانه هایم فدای غرورت.
دلم روشن است که یک وقت شاید روز ‘ شاید شب ‘ تو از میان بلور اشکهایم ظهور میکنی .
دلم روشن است که دلت برای دلم تنگ می شود .
میبینی چقدر دلم خوش است به خیالت؟
بگذار بگویم که هنوز از این دل بستگی ساده دل نبریدم .با اینکه مثل روز برایم روشن است که خیال روشن آمدنت را به تاریکی گور خواهم برد
((دلم تنگ غروب هوای دیدن یار کرد
اما به خود گفتم:
اگر یاری بود‘پس چرا دلش هوای دیدن مرا نکرد
اما او نمی دانست دلم هوای او را دارد
من انقدر هستم که بتوانم جلوی پاره شدن حرمت ها را بگیرم
و عشق دیدن یار را در گوشه دلم خفه کنم
آه چقدر سخت است
که با خود بگویی:
تو تنهایی و تنها میمانی
زیرا:
یارت دنبال یار دیگریست......))
کار خوده بهنازه....حال کنید و نظر بدید
گفته بودی میایی
گفته بودی دوستم داری
گفته بودی: دستت فقط من رو میخواد
گفته بودی...
بسته ‘ کافیه
چقدر گفتم گفته بودی
ای بی وفا چقدر دروغ گفته بودی
هی گفتی و گفتی و من در دلم بهت خندیدم
دیوونه من عاشقت بودم
ولی تو بهم ظلم کردی
عشق پاکمو ارزون فروختی
((یار جدید مبارکت...))
((قابل توجه عزیزان :
این هم کار بهناز جونه
